Belastingen dienen om de uitvoering van de beperkte overheidsfuncties te kunnen betalen. Het is absoluut niet nodig daar zo’n soep van te maken zoals dat in België het geval is. Bijdragen aan de sociale zekerheid zijn in feite niets anders dan een bijzonder vorm van belasting. Er is helemaal geen kapitaalopbouw bij de overheid om de uitbetaling van bijvoorbeeld pensioenen te verzekeren. Het heeft dus geen enkele zin om de indruk te wekken dat dat wel zo is. Een ingrijpende vereenvoudiging van de belasting dringt zich op. Deze vereenvoudiging is belangrijk om verschillende redenen. Vooreerst omdat daardoor het beleid transparanter wordt. De mensen zien duidelijker wat de overheid van hen vraagt, wat bij zal dragen tot het vertrouwen van de mensen in de politiek. Een vereenvoudigd stelsel van belastingen zorgt voor minder administratie. Het maakt het beleid ook een stuk eenvoudiger.  Deze vereenvoudiging kan maar slagen als er ook een einde wordt gemaakt aan het verschil in sociale statuten. Zolang deze statuten naast elkaar blijven bestaan, geven zij aanleiding tot een verschil in behandeling en een verschil in heffingen. De vereenvoudiging dient zich te realiseren op vlakt van de belastbare grondslag, niet zozeer op vlak van de tarieven. 

 

Bij deze vereenvoudiging moet het uitgangspunt zijn dat niet het vermogen wordt belast. Dat zou immers aanleiding geven tot de verarming van de mensen. Wat moet worden belast is de vermeerdering van het vermogen onder de vorm van bijkomende cash. Of dat nu uit arbeid voorkomt of uit een andere activiteit. De grens tussen beide vervaagt almaar meer. Wie een website uitbouwt bijvoorbeeld gebruikt zowel kapitaal als werk. 

 

Mensen inspraak geven in de overheidsbestedingen vergroot de betrokkenheid bij het democratisch proces. Bovendien zal het een stimulans vormen voor overheidsdiensten om beter hun best te doen om de betaling van de belasting aan hun diensten toegewezen te krijgen. 

 

Vrijheid zal de statuten van werknemers, zelfstandigen en ambtenaren gelijkschakelen tot één statuut. Door het wegvallen van de statuten van ambtenaren, werknemers en zelfstandigen kunnen de inkomsten van eenieder uit arbeid of uit zelfstandige activiteiten, of uit winsten uit vermogens gelijk worden geschakeld aan één tarifering. Het heffen van afzonderlijke sociale bijdragen wordt daardoor ook overbodig. De belasting kan worden herleid tot één stelsel. 

 

Vrijheid wil een belasting op de gerealiseerde reële – niet nominale - meerwaarde van aandelen en onroerend goed (niet op de gezinswoning). Maar dan wel minstens op Europees niveau. De verkoop van aandelen is een transactie waarbij de toekomstige verwachte inkomsten uit deze aandelen verdisconteerd worden op het ogenblik van de transactie. Dit is een vervroegde vorm van ontvangst van de inkomsten uit de aandelen. Hetzelfde geldt voor de verkoop van onroerende goederen anders dan de gezinswoning of een tweede verblijf. Ook dat is een vervroegde vorm van ontvangst van de inkomsten uit deze onroerende goederen. Daarom kan bij de realisatie van een onroerend goed dat niet de gezinswoning of een tweede verblijf is, en bij de verkoop van de aandelen, een belasting op de gerealiseerde meerwaarde worden geheven. 

 

Vrijheid wil dat er bij een beleidsbelasting voorzichtig wordt te werk gegaan. Principieel kunnen belastingen of ontheffingen worden gebruikt als een stimulus of voor ontrading. Maar dan wel met een grote terughoudendheid voor een te grote inmenging in het private leven moet worden vermeden. Bijzondere heffingen op het eten van vlees of andere voedingsmiddelen zijn niet mogelijk. Alcohol en drugs zijn daarop een uitzondering omdat alcohol een genotsmiddel is.  

 

Voor Vrijheid moeten drugs en andere genotsmiddelen niet worden verboden. Zij worden toegelaten maar dienen te worden opgenomen in het officiële circuit, en aan bijzondere heffingen te worden onderworpen. Ook prostitutie wordt geheel geofficialiseerd en onderworpen aan belasting. 

 

Vrijheid wil dat de mensen wordt toegelaten om naar keuze meer belasting te betalen dan ze moeten, maar om deze belasting dan toe te wijzen aan een bepaalde dienst. Zoals bijvoorbeeld dierenwelzijn, defensie of ontwikkelingssamenwerking.  Een laag percentage van de belasting op arbeid en inkomsten uit vermogen (bijvoorbeeld 5 %) kan door de mensen zelf worden toegewezen aan bepaalde beleidsdomeinen of projecten. De overheden krijgen de mogelijkheid om hiervoor promotie te voeren en zullen de kwaliteit van hun dienstverlening moeten verbeteren. Zij zullen de mensen moeten overhalen om de belasting aan hun diensten of projecten te besteden. Op die manier worden de mensen dichter bij het beleid betrokken wat het democratisch proces versterkt. 

 

Vrijheid zal de overheidsrekening invoeren. Alle mensen en bedrijven krijgen één overheidsrekening. Dit is een soort bankrekening waarop alle inkomende en uitgaande verrichtingen met de overheid toekomen.  Met alle overheden. Ook de gemeentelijke en gewestelijke overheden, en alle overheidsinstellingen. Met die rekening worden o.a. de uitkeringen geregeld, maar ook boetes of de aankoop van afvalophaling bijvoorbeeld.

 

Vrijheid vindt de huidige ontwikkeling van de uniforme minimumbelasting van multinationals een goede zaak. Deze ontwikkeling moet worden uitgebreid tot de trusts en de organisaties voor goede doelen. Deze structuren worden te veel misbruikt voor fiscale constructies. 

​

​

-